Hierbij een aantal korte vakantieverhalen van ieder ongeveer 250 woorden die we samenbrengen onder de titel Vergeten Vakanties.
Behoren zij nog tot de ZKV’s, de zeer korte verhalen. Waar ligt de grens precies van het ZKV? En het ZKV, zie de verhalen van A.L. Snijders kenmerkt zich misschien door een speciaal karakter dat hier al dan niet aanwezig is? Wij weten het niet, maar de komende reisverhalen zijn in ieder geval niet lang.
HOOG OP DE GELE WAGEN
Waar stond je lezer, op verschillende tijden in je leven, ergens hoog en keek over je omgeving uit? Probeer dat nu eens naar voren te halen en bedenk hoe je, godmagweten, bij de Grand Canyon stond of op de Eiffeltoren, plaatsen waar ik in ieder geval nooit heb gestaan, maar die me van foto’s toch niet onbekend zijn. De wereld komt immers ook de huiskamer binnen. In ieder geval, ’t hoeft niet altijd groots te zijn, heb ik nog wel boven op een volgeladen hooiwagen gestaan, maar dat is natuurlijk lang geleden. Tegenwoordig is dat trouwens heel wat moeilijker dan boven op de dom van Utrecht te komen.
Op die dom ben ik nog geweest toen ik na enkele jaren de stad verliet en op de laatste dag eigenlijk vond dat je dat als bewoner toch eens gedaan moest hebben.
Dit zou wel eens een lang verhaal kunnen worden, maar dan laten we gewoon een heleboel weg. Hoog met uitzicht ben je immers ook al op de vierde verdieping van een flat en inderdaad; vandaar keek ik over een hele tuinbuurt uit en in de lente bloeiden daar de Japanse kers, de lindebomen en vele andere. Het leek het wel een tropische bedoening, zodat ik het maar het Afrikaanse tuindorp noemde want daar deed het op een of andere manier aan denken. En ’s winters als er sneeuw lag kwam Siberië bij me op.
Ook stond ik een keer op het Empire State Building in New York en hoorde daar velerlei soorten Amerikaans uit heel de Verenigde Staten, want er komen meer mensen daarboven uit de Midwest dan uit de stad zelf. In de bergen sta je nog hoger, maar vaak herken je dat niet. Het beste voorbeeld van zoiets is natuurlijk een hoogvlakte, daar kan het heel vlak zijn. Ben ik eigenlijk wel eens op een hoogvlakte geweest? O ja, die van Spanje. Daar zie je vaak bergen aan de rand, zodat het wel lijkt of je laag staat. Eigenlijk denk je dan niet eens in termen van hoog en laag.
Waar ik woon, in Nederland, dat moet nu maar even gezegd terwijl we het vooral over het buitenland hebben, zijn heuvels en je hebt er tamelijk veel vergezichten. Op het drielandenpunt kun je een toren op en kijkt dan zo Limburg, Duitsland en België in. Dat soort torens zijn er veel, meestal van hout en je vind ze overal op de wereld. Ik ken er een vlak over de grens en ook op de Veluwe zijn er veel.
Zo kunnen we nog wel een tijdje doorgaan. In Galicië bij Fisterre of aan het eind der wereld kijk je prachtig de diepte in en ook aan het eind van Cornwall is zo’n bruisend punt, Land’s End, en dan heb je de Noordkaap waar het gebied van Hendrik de Zeevaarder ligt. In ieder geval begon daar vanuit Europa ongeveer de ontdekking van de wereld, die eigenlijk al was ontdekt , maar niet door Europeanen maar door de bewoners van die verre ontdekte streken.
Bestaat die vuurtoren eigenlijk wel? In ieder geval bouwde Henrique Navegador een nautisch centrum en liet experts op het gebied van navigatie en cartografie samenkomen. En ja, de vuurtoren bestaat zie ik op internet. Nu ja, in je leven zijn er natuurlijk honderden hoge punten. Je kent ze niet allemaal meer maar zou er toch nog heel wat kunnen opnoemen. Op de burcht van Leiden zie je hoe de oude Rijn zich splitst binnen een zee van oude huizendaken. En in deze verhalen zien we vanuit een zekere hoogte nog eens terug, de lezer en de schrijver, op ooit gemaakte reizen in het buitenland.
