dinsdag, Den Haag 16-7-2018
Vandaag heeft ze een reisschriftje gekocht. We zullen zien of ze bij de huidige hitte veel zin zal hebben iets in te schrijven. Maar zo ja, laat ze dan op de aangegeven regels schrijven, dat staat wel zo aardig. Ja, je schrijft hier met de pen.
Zij is in Den Haag om op de kat te passen en de tuin te besproeien. En nu zou zij de kat, die overigens prachtig is, een Siberische schoonheid, kunnen beschrijven, maar dat is nu juist niet de bedoeling. ‘t Wordt ook geen dagboek over een korte periode, want met dagboeken hebben we niks.
woensdag 17-7-2018
Waarom zou je de kat niet kunnen beschrijven?
Omdat het een schoonheid is, wel wat lethargisch, zich bewust van haar opvallendheid, met een zacht alpacavel? Zachter; vicuñavacht. Mauve, zou je zeggen.
Wat doet zij? Alles en niks; uitrusten van niks. Want waarvan? Van schrijven misschien? De kat komt binnenlopen. Ze schrijft alweer!
De kat loopt de tuin in. Waar is de kat? Let op de regellijn. In de avonduren een fietstochtje naar Kwintsheul, Poeldijk, Honselersdijk. Hierbij bevestigt zij dat er veel, heel veel kassen in het Westland staan, hoog, groot en diep.
vrijdag 19-7-2018
Beschouw dit niet als een dagboek want ’t zijn slechts enkele notities in een korte periode, willekeurig opgeschreven als de mind er naar stond. Weglatingen bij de vleet en dat tekent het leven. Een boek heeft me te pakken, ’Het einde van de rode mens’ van Svetlana Alexijevitsj. In Rijswijk lekke fietsband en drie kwartier lopen. Dat boek geeft dagelijksheden uit de Sovjettijd en de overgang naar het oligarchendom weer in vertelde interviews. Over het geloof van de Sovjetmens die een sovok werd, een sovjetsukkel. De negentiger jaren. Een lijdend volk.
maandag 22-7-2018
Gisteren of eergisteren naar Kijkduin gefietst langs Ockenburgh over bospaadjes en boomlanen langs de zuidrand. De zon schijnt weer overvloedig. Wat te doen vandaag. Kijk, de krant; ook in het Mauritshuis waren wij reeds; met bezoek.
Dag poes! Lekker geslapen? Nachtelijk gezworven in de tuin? Vertel eens wat. Wat lees je in de krant? Je leest: ‘Wonderfeel brengt fluistertonen en hitarias’. Wonderfeel, festival in ’s Graveland.
donderdag 25 -7-2018
De tram stopt voor de deur en dat geeft de provinciemens een aangenaam gevoel van vakantie. Allerlei folders liggen op tafel. Wat interesseert je? Het Brediusmuseum; Rogier van der Weijden ontsluierd? Museon; Atlantikwalmuseum in Scheveningen of lekker in de tuin zitten? Dit is vakantie, vrijheid, blijheid en niet direct weten wat te doen. We zullen wel zien. Welcome to the Hague.
vrijdag 26-7-2018
In de bibliotheek waar het koel is maar begonnen met Eline Vere, want mensen, dát is Haags en ook nog eens een andere tijd. Het boek begint met tableau vivants en zo beleeft ze de stad een beetje. Tableau vivants met al dat wisselende verkeer, de mensenbeweging, de trams beneden in het centrum. De hete stad, maar koel hier. 30 graden, 35 graden buiten, zie de zinderende stadshitte.
En wij lopen over het Lange Voorhout, staan stil bij een huis dat wordt opgeknapt, komen in gesprek met de opzichter. ’t Is de residentie van de Duitse ambassadeur – of consul? Van ‘Der Deutsche Botschaft’. Huis Schuylenburgh in ieder geval. Stadspaleis. Er bestaat nog veel buiten de musea, gewoon op straat. En in museum Bredius zie je Rembrandts. Jan Stenen, mindere verfgoden.
maandag, 30-7-2018
Je kent Den Haag wel een beetje maar dan toch bij stukken en brokken en probeert er nu enig verband in aan te brengen. Waar je anders komt blijkt een kern te zijn omgeven door meestal vierhoge woonblokken waar je met tramlijn 16 geregeld door toert. Niks mooie stad, nu ja bij stukken en brokken en met aangename parken.
Puien en winkels, straatnamen en beelden, huizen en stadspaleizen, grachten, kanalen, straten en stegen. Toch wel chique, vooral in mijn verbeelding. Regentesk en toch normaal.
dinsdag 31-7-2018
Met de wandelgroep naar Noordwijk en hier een strofe uit het wandelmozaïekgedichtverslag:
‘Langs ’t strand, ’t lijkt weer de eeuwige wederkeer,
hierbij wat Nietzsche uit de losse hand, het ruisen
van de zee loopt mee en richting Langevelderslag
naar ’t noorden dus en helder ver zie je op deze dag
ZanDvoort en links de waterplas, niks nieuws,
behalve hier die grote D, toch mag het weer
opnieuw gezegd en in de dichtersmond gelegd
want t blijft, het ruisen, meeuwenschreeuw, de rust,
kijk, kijk, hoe heerlijk deze dag de duinen kust.
nou ja, eenvoudig, simpel en toch….., begrijp je wel.’
donderdag 2-8-2018
Wat hebben we woensdag en donderdag gedaan? Laat maar zitten, geen zin om er over na te denken. Vandaag iets wat zij al lang van plan was. Het Couperusmuseumpje. Klein, fijn en koel. Couperus hield erg van beelden. In zijn boeken en ook er buiten. Zie hier Lysias, Praxiteles, Leucippus (?). Niet lui zijn; opzoeken. Phidias, Praxiteles, Lysippus. Daarna de Pier in Scheveningen. Zijn we vooruit gegaan? Maar mijnheer, wat een onzinnige vergelijking.
zondag 5-8-2018
Een stad kennen? Natuurlijk kent ze Den Haag; En niet vergeten op de aangegeven regel te schrijven, dat staat wel zo aardig. Giraffenstad. Je zoekt bekende plekjes. Koffie drinken op het terras van de Posthoorn. Maar toch, beweer niet te snel, na een stedentripje, ik ken de stad. ‘Ik ken New York, Rome, Sjanghai of Kaapstad’, want vertoefde er. Monstersteden, ingewikkelde complexen, die vast wel op elkaar zullen lijken, meer en meer, dat dan wel weer. Maar Den Haag; uniek! Een straatbeeld in je hersens. Gisteren naar het Fotomuseum; een tentoonstelling van Jan Banning: ’Burocratie’. ‘Troostmeisjes’. En kijk eens, een foto van het strand in Scheveningen. Maar dan in 1950 van Alphonse Hustinx.
dinsdag 7-8-2018
De poes spinnend tegenover mij aan het ontbijt. Een schoonheid gekleed in mauve. Hai poes. Nee, niet op tafel.
Wat deed je de afgelopen dagen? De stad een beetje ontdekken. Inclusief het strand. Beelden aan Zee. Open gebouw aan zee. Zeelucht om beelden. Beeldzee; zeebeeld. Briesje.
En vandaag? Thuis blijven of de koele bibliotheek. Hoofdstukje Eline? Het algeziene Panorama van Mesdag? Ach mensen, wat doet het ertoe, ook als het ertoe doet. ’t Gaat om de beleving. Maar welke beleving past vandaag het beste bij je? We zullen zien!
woensdag 8-8-2018
Met de fiets tussen Den Haag en Delft. Heet het daar Het Zwint(h)? Natuurgebied in opbouw, groei, aanleg? Nu ja, met water, wilgen, laagveenland en een verademing. We bereiken Rijswijk, woonwijken, een omsloten kern met Tollenskamer. Jawel, van Tollens en Wien Neerlands bloed door d’adren vloeit, van vreemde smetten vrij. Overigens een aimabel man, dus zoek er niet teveel achter.
Dan door, door naar Hofwijck, buitenplaatsje onder de rook van station Voorburg. Charmant en eenvoudig. Lustoord, maar wel van grote geesten. Constantijn en Christiaan Huygens. In gesprek met Eppe de Haan, die hier witmarmeren onvoltooide voltooide beelden heeft staan. Die de hof verrijken. ‘Laat ze staan, laat ze staan’, schrijf je in het gastenboek.
donderdag 9-8-2018
De kat loopt op de smalle rand aan de voorkant van het huis waar hij helemaal niet mag komen en hoewel een kat naar men zegt altijd op zijn pootjes terecht komt is het wel erg hoog en ze ziet hem al liggen met een gebroken ruggetje op de tegels beneden. Verbeelding? Poes, poes, rotkat kom hier. Ik ben hier in Giraffenstad om op de kat te passen.
vrijdag 10-8-2018
Was dat nou alles in een maand Den Haag?
Certainly not maar lezer waarom zou je in de rest zijn geinteresseerd? Het kader is genoeg en het
leven is nu eenmaal ingekaderd om het maar eens in tegeltjeswijsheid te zeggen. Zij las een paar boeken en op de valreep nog, in ‘The 131/2 lives of Captain Bluebear’ het volgende: ‘A bluebear has twenty-seven lives. I shall recount thirteen-and-a-half of them in this book but keep quiet about the rest.’ Mijn idee, vertel niet alles. Spreken is zilver en zwijgen is goud. Aan zee hoorde je natuurlijk wél al die shanty-songs.
