Zinnen om over na te denken (11)

-De eerste zin van “De donkere kamer van Damocles” van W.F. Hermans luidt: ‘… Dagenlang zwierf hij rond op zijn vlot, zonder drinken’ en doet me denken aan dat boek van García Márquez dat over een Columbiaanse visser ging die na het vergaan van zijn schip maandenlang op een vlot dreef en aan de andere kant van de wereld levend aan wal kwam. (Relato de un náufrago.)
– Wie zegt dat hij nooit bang is op zee, raaskalt of liegt.
-Toen ik in het boek Mysteriën van Knut Hamsun het volgende las: ‘’‘Zulke nonsens heb ik God betere nog nooit gehoord!’ roept de dokter uit. ‘Ergert het u dat Gladstone altijd gelijk heeft?’’’,moest ik denken aan de ergernis van velen over Willem Frederik Hermans die ook, volgens zeggen, altijd gelijk had, maar dat ‘idee’, waarbij ik me wel kan vergissen, is, meen ik, eerder in de wereld geholpen door een uitspraak van de hoofdpersoon Lodewijk Stegman in het boek ’Ik heb altijd gelijk’ of door de titel van het boek, dan door Hermans zelf en misschien wel door tegenstanders uitvergroot om hem als een betweter in de wereld te zetten, maar Hermans had wel vaak gelijk, bij voorbeeld in de Weinreb-affaire, terwijl Hamsun jammer genoeg in zijn politieke keuze ongelijk had, voor zover dat mogelijk is –jammer mede omdat hij een groot schrijver was – en dan ook na de oorlog diep in aanzien gevallen is, en vroeg me af hoe en waarom Gladstone altijd gelijk zou hebben gehad, waarop deze uitspraak van de dokter in een kleine provincieplaats in Noorwegen in de negentiende eeuw kortom berust, maar door de beschrijving van Hamsun, waarin de hoofdpersoon Nagel hem, Gladstone, ook een kwezel noemt, wordt dat literair allemaal wel onderbouwd en hoewel ik te weinig van Gladstone weet om het al dan niet met die hoofdpersoon eens te zijn, blijkt daar wel het grote schrijverschap van Hamsun uit.

.- Dan gaan mensen daar al of niet in mee. (Deze zin werd uitgesproken in een radio-programma over hekserij in Assam, India, maar toen ik erover ging nadenken breidde hij zich uit over de hele wereld, bij wijze van spreken, en o,o,o de gevolgen somtijds.)
– Er loopt een gedicht voor me uit; ik kan het niet inhalen (uit een gedicht van Benno Barnard).

-Het tekenseizoen is weer begonnen… kom binnen voor preventie-advies ( op raam dierenkliniek).
-Levendige kleuren om onze ziel op te frissen. (uitspraak van een eenvoudige vrouw, gehoord in een televisie-uitzending over het geloof in Zoroaster in een dorp dichtbij Yazd op de zijderoute in Iran.)
-‘Ik liep terug en ging in mijn bed liggen, met een kussen achter mijn hoofd, en keek toe hoe we verder reden door een geplooid gebergte met de kleur van buskruit.’, lees ik in ‘De oude Patagonië-expres’ van Paul Theroux en dat is op de hoogvlakte van Bolivia en vraag me af of dit nu een zin is om over na te denken en doe dat toch en dat komt omdat ik het gevoel heb de kleur van buskruit te kennen en toch heb ik naar ik meen nog nooit buskruit gezien en waarom stel ik het me dan voor als grijs-zilverachtig en klopt dit wel?
– De Patagonische paradox was de volgende: als je hier was, hielp het als je miniaturist was, of geïnteresseerd in enorme lege ruimten.
-Das Riool ist nicht allein für die Ratten da. (gehoord op t.v. bij het zappen).
-De zin: ‘ Aceitosos farolillos discernian los rumbos de juguetas por escotillones y sollados’probeerde ik te vertalen met het woordenboek in de hand en het resultaat was: ‘Olieachtige lampjes onderscheidden de koersrichting door valluiken en koebruggen’ en weet zeker dat dit niet goed is en denk aan die leerling die ‘There stood a bird on shallow water’ vertaalde met ‘Er stond een vogel op een laag pitje te sudderen.’
-Ik kan beter autorijden dan fietsen (gehoord van jongeling op fiets).’
-Een doodgewone titel: ‘The Voyage of Sir Francis Drake Around the Whole Globe’ je kunt nadenken over dat Sir en over Whole in dit verband en eigenlijk ook wel over Voyage and Globe die nu toch veelal een andere betekenis hebben

-Het boek van Foster Wallace dat in het Engels Brief Interviews With Hideous Men heet, vertaald in het Nederlands als De dood is niet het einde, begint met een zin die drie bladzijden beslaat en nog duidelijk is ook en die als volgt aanvangt: ‘De zevenenvijftigjarige Amerikaanse dichter die in Amerikaanse kringen bekend stond als een ‘dichters-dichter’ of soms kortweg als ‘de Dichter’, lag, enigszins zwaarlijvig, buiten op het terras met ontbloot bovenlijf, in een ligstoel in deels opgerichte stand, in de zon, half achterovergeleund te lezen, enigszins, maar zeker niet ernstig zwaarlijvig, deze winnaar van ………………………….,’  enzovoorts, want de zin gaat nog drie bladzijden door en misschien is het een zin om over na te denken, alhoewel hij wel duidelijk is, naar het mij toeschijnt, maar bij een zin die drie bladzijden lang is zijn er altijd wel gedeelten waarbij je even moet nadenken al is het alleen maar om het verband niet uit het oog te verliezen.


Plaats een reactie