Avontuur in de stad

Niet ietwat overdreven? Want doden zijn er niet gevallen. Ja maar, een zekere dreiging nu door de coronacrisis restaurants zijn gesloten.
En welke gedachten zweven er nu zoal niet door ons hoofd?
De bibliotheek, café’s en de bioscoop en ook de KPN-winkel en de Ziggoshop waren dicht zodat ik daar geen informatie kon halen. De mensen houden wat meer afstand van elkaar en zodoende, welzeker, wordt uitgaan enigszins een avontuur. Want wat is avontuur? De dreiging op de achtergrond immers, de mógelijkheid van gevaar. Eigenlijk wilde ik naar de BCC-winkel, waar ik de smartphone kocht, waar met grote letters op de muur staat SERVICE. Dat viel weer tegen.
’t Was de tweede keer dat ik met het probleem aan kwam zetten dat de smartphone niet openging. Sesam open u! De code verschijnt niet als ik de letters indruk. De vorige keer werd er, met enige tegenzin, aandacht aan besteed en stond de verkoper tien minuten nummers in te drukken totdat het voor elkaar was. Maar nu, nee, nu was er geen tijd voor. De wil ook duidelijk afwezig. Ook nog de coronacrisis. Het heeft te maken met de spraakrecorder en ’t is lastig en een technisch iemand die je misschien wel kende zou het misschien kunnen oplossen en anders de Technische Dienst wel; later; eventueel. Teleurgesteld verliet ik het pand en slenterde naar het hoge water tot aan de kaderand van de Waal. Bedacht dat Orbit me misschien kon helpen, een computerzaakje tegenover het oude gerechtsgebouw, dicht bij de Oranjesingel, naast het vroegere gymnasium waar nu daklozen vertoeven. Daar zijn ze vriendelijk en al gauw toonde een technicus me dat als je twee keer op de nummers tikte, dat dan het wachtwoord verscheen. Toch beter om naar een bellshop te gaan, raadt hij aan zo kom ik bij Partsfix in de Augustijnenstraat terecht. De Nederlands-Indiase winkelier heeft het in een minuut opgelost en geeft ook de nodige voorlichting zodat ik de fout niet ga herhalen en dat is belangrijk. ’t Is inderdaad de spraakrecorder en ik heb drie of meer keer, twee keer kan al genoeg zijn, op het symbooltje gedrukt en dan krijg je dat probleem. Zelfs bij twee keer drukken kan het wel eens gebeuren. En juist in het begin, als je zoekende bent, druk je veel op al die symbooltjes.  Nou ja, ’t gaat dus om de hantering en zorgzaamheid, ook bij de smartphone, en bij deze, zo kwaad ben ik wel, raad ik jelui niet aan om die bij BCC te kopen. Nu ja, ik overdrijf want ben kwaad. Best een goeie zaak. Ze vragen nu naar ‘klanttevredenheid’ en de ‘dienstverlening‘ was okay. Een gladde zaak? Nou ja, niet overdrijven, maar de service viel me tegen. ’t Gaat niet om liefde, nu ja dat is tot daar aan toe, maar om commercie. Laat ze de klere krijgen.  Ga liever naar zo’n betrouwbare belwinkel. Überhaupt naar kleinere winkels; nu nog meer, met de corona-ellende. De kleine bakker is ook bijna verdwenen. Straks alleen van die mammoetbedrijven. Of Nederland met 100 boeren. Begrijp je! Ik bedoel maar. De bus was leger dan normaal en je stapte door de middendeur in. Alles verandert. Tout ça change. Wil je geloven dat ik me opgelucht voel dat ik weer kan telefoneren alhoewel je ‘t gewoon niet te vaak moet doen, want zoveel heb je nou ook niet te vertellen.


Plaats een reactie