Van Chrien(m)hold en de Haren
Gezeid
van weeneen van
klagen
Overal rommel in huis. Wat doet dit bierviltje tussen potloden, ouwe sleutels, papiertjes, een kaart in deze ouwe schaal?
Wat staat er?
Van Chriemhild en de Haren? Hazen? De oude sagen?, lovelijke, van weenen en van klagen, van koene helden, Nibelungenlied?
Hellup! Wilde je wat met het Nibelungenlied?
Je kent het nog niet en de naam is Kriemhilde. Ontcijfer het maar niet lezer, maar ‘t geeft een beetje weer van schrijfdrift die ik toen had. (nog wel trouwens, maar minder), die me ingaf het snel neer te schrijven. Waarop? Op alles wat bij de hand lag; een stukje papier, viltje, tafelblad alweer schoongeveegd, Zoals van sommige graffittischrijvers op muren? Ongeordende tekst maar wel uit het hart en direct ingegeven. Nog te lezen? Wilde je een toneelstuk beginnen? Wat staat er?
Eerste bedrijf
Van Chriemhild en de haren?
Ons werd in oude sagen wonderveel gezeid
van dapperen, lovelijke, van zware arrebeid?
van vreugde en feestgetijden, van weenen en van klagen,
van koener helden ( kampen -harpen?) mogen wij nu wonderwel
gewagen.
schuiftrompet
eens netjes
met Pachón (???)
En daar nog een schaal MET BEWAARDE TROEP; ALLES VOORBIJ. Een herinnering. En veel kastjes en dozen met daarin mappen.
Nog een bierviltje met letters.
Spontaan dus komt soms de neiging tot schrijven op. Nu bij voorbeeld:
Vernieuwing
Mijn motorrijtuigenrijbewijs vernieuwd.
Ik ben nu 86 jaar en daar nog even aan getwijfeld.
Maar staar nu even terug en ook vooruit.
En zie me nog op ’t bospad met een DKW 98 CC.
Soortgelijk model, foto op Google gevonden
Tjonge, tjonge, wat is dat lang gelee, op weg naar
Een jonge vlam.
De motorrijles op een Jawa, 250 cc? De motorleraar
Achterop, die mocht dan mee en door het Gooi; de kleur
was purperrood. Je schoot in je gevoel de wereld in.
Dat was een mooi begin van ‘t motorrijden.
En die ervaring, wind om je oren en de jeugd
En niet veel meer herinner je je goed.
Nog steeds in het gemoed en daarna nog
Met vriend, naar Frankrijk weet je nog? We knalden
Met 500 cc door Le Tréport.
En langzaamaan gaan beelden voor je op. Stop!
Met je nieuwe rijbewijs, rij je een heuvel op.
Je rijdt nu heel Europa door; komaan, Nigeria
en Paraguay, Columbia, daar sta je van te kijken.
En nodigt vrienden en vriendinnen voor een ritje uit.
Maar oud nu zeggen zij; Wacht even, hoor je nog wel goed?
Of; hoe lang heb je niet gereden? ‘k Ben toch blij met
m’n nieuwe motorrijbewijs.
Misschien, wie weet, zo’n brullend monster op de oude dag.
Of heel gewoon een glimmend modern geval.
En de omgeving in, misschien wel het begin
Van godmagweten wat? Dat droom ik met mijn nieuwe motorrijbewijs.
Jeroen Krabbé, nu 80, zegt op de t.v.: ‘Ik ben niet oud’,
De dichter Korteweg: ‘Ouderen zijn het gelukkigst.’
Heel goed, ik ga er graag in mee. Geheim van boven 80.
Maar nee, met 100 door de bocht bedoelen zij toch niet.
