Denkend aan Holland, deel 2

Denkend aan Holland
zie ik brede  rivieren,
traag door oneindig
laagland gaan, …         (H. Marsman; Herinnering aan Holland) 

Je  zit aan de kade, probeert te raden, waar de boten
heen gaan, naar de romantische dalen in Duitsland.
Hoort Heine de dichter, je denkt aan de Lorelei,
De schone jonkvrouw zit er/              (H. Heine; Ich weisz nicht was soll es bedeuten  
Daarboven stralend bij,/                      das ich so traurig bin)                       
Vergeet niet de hei. zo vlakbij of de rij populieren.

Nu was de dichter graag gestopt want Holland
is als beeld zo wel beschreven. Kom, wacht nog even,
want er is zoveel nieuws en zoveel is veranderd.
Men trok de beken recht en nu meandert
de Berkel weer. En het verkeer? Ach!
Weldra is Holland anders en toch Holland weer.

Denkend Aan Holland zie ik een straat,
Waar op een raam geschreven staat:
SHISHA en verderop Lebowski of Thaise massage.
De Pimpernel; coffeeshop; Einsteincafé, toko
Taj Mahal;  MAYA MODA; Terra Rossa; Bakarishop,
En vraag me niet of dit correct geschreven is.
Het is wel Hollands en ook ’t waterpijprestaurant,
daar aan de overkant behoort tot ’t vaderland.
Grieks en Italiaans, en de nieuwe groentenzaak
met aubergine, de courgette, Dionysos.
’k vermaak me met de oude straat, die weer herleeft.

Nu even dieper in het brein. De hersenstam.
Waar ouder nog de boerenkool begraven ligt.
Daar zweeft ’t gedicht  nog van De Génestet.
O land van mist en mest, verpietert stukje grond,*
Verbasterd in het hoofd, zo waart het echter rond.
Dus laat maar staan. Laat ieder het zo horen
geboren in Dordrecht, Dokkum, Tiel of Overschie.
Het is zo Hollands als de Elfstedentocht. Wie
wil die op zijn Fries niet nog eens rijden?

Nou meiden, dat lijkt me toch een beetje fantasie.
Kijk säkerheits tändstickor, denk ik aan Holland
Dan zie ik ook die altijd verschijnen.

O land van mest en mist, van vuile, koude regen.


1 gedachte over “Denkend aan Holland, deel 2”

Plaats een reactie