Nou ja, we gooien reclame in ‘Wandel’, ’t Langste Gedicht.
Maar is het wel het langst? In de Middeleeuwen, in India
waren gedichten heel erg lang, we schreven ‘t ergens neer,
Maar waar mijnheer? Hoe lang die wel niet waren. O ja,
Bij Maerlants verzen, lieve heer, dat staat in Wandel 2011.
Uit Wandel 2011: Maerlants Wereld
’t Gedicht Wandel wordt wel lang. Maar wat is lang? Op blz. 309 van ‘Maerlants wereld’ van Van Oostrum lees ik dat het boek Speculum historiale van de dominicaan Vincentius van Beauvais ruim drie keer zo lang als de bijbel was. ‘Om zich voor deze overdaad te excuseren voegde Vincentius aan latere versies van zijn Speculum een Libellus apologeticus vooraf, waarin hij ruiterlijk erkent dat zijn werk te dik en veel te duur is uitgevallen, en zo de pan uit is uitgerezen ad tante magnitudinis immensitatem dat menige ordegenoot hem om een bekorte versie heeft gesmeekt.’ Op grond van dit werk schreef Jacob van Maerlant in de dertiende eeuw zijn Spiegel historiael. Niks nieuws onder de zon dus. Wat zijn 1000 pagina’s dan? Maar hetgeen op een materiaalverzameling gaat lijken, ja, dat breidt zich uit en verdooft de ziel. Vandaar dat ook wij wandelaars telkens willen stoppen, pauzeren, rusten. Wat het dichten betreft.
Bij wandelen, dat veel gezonder is, geenszins. We stappen door met ferme pas. ’Waar in ’t bronsgroen eikenhout, ’t leeuwerikje zingt.’ Zingen een lied daarbij en in de wei staan de koeien glazig grazig te kijken.‘ ’t Was in de mei jaja, van hopsa, hopsa, heisasa. ‘Dat gaat naar Den Bosch toe, Zoete lieve Gerritje, Dat gaat naar den Bosch toe, Zoete lieve meid.’
– Reclame
O wandelaars, nee voel je niet verplicht maar
Wandel 2011 heeft in druk het licht gezien, misschien
in maart, april vind jij het waard een exemplaar te kopen?
‘Van boeken en gedichten’ is de titel deze keer.
Ook Avonturen in Nigeria is tot een boek geworden
En zou een uitgever –ken je er één?- misschien.
Het licht van deze Avonturen zien?
Met plaatjes, een verborgen plot die aan het slot
nog even wordt getoond. Is die er wel? Nu ja de hel
is ook een oord slechts door het woord bekend.
Uit Avonturen in Nigeria: De koning stierf en daarna stierf de koningin van verdriet.
‘k Ben er nog steeds niet achter waar Zwaan destijds in Nigeria heeft gewoond, maar ’t moet in Yorubaland zijn geweest en wel meer in’t Noorden ervan want de Savanne begon er al zo’n beetje. Laten we maar aannemen dat het in de streek van de Igbomina was, voorbij de stad Oba Igbomina bij voorbeeld, waar ze Django nog vereren. In de federale staat Kwara. Of toch misschien in het gebied van de Nupe, nog meer naar het Noorden? Hij heeft zeker iets op zijn geweten, want over plaatsen en tijden doet hij altijd behoorlijk geheimzinnig. ‘Ergens in Nigeria’ zegt-ie ‘en in Lagos heb ik ook nog een paar jaar gewoond.’
-De naam? Wel die komt later wel en wordt door de inhoud bepaald die we nog niet kennen. Voorlopig hebben we het ‘Avonturen in Nigeria’ genoemd en eerlijk gezegd begint die naam ons meer en meer te bevallen, dus een grote kans dat we die handhaven. En natuurlijk kun je andere namen verzinnen en al naar gelang je vordert dringen die zich ook wel op. Bij voorbeeld: ‘Het geheim van Zwaan’. Maar dan zullen we zijn geheim eerst nog moeten ontdekken.
Veelal, vermoed ik zo, worden boeken pas aan het eind van een definitieve titel voorzien en ’t is zelfs zo dat de uitgever hierbij dan het laatste woord heeft. Die weet immers wat het publiek wil horen. Welke naam misschien goed in de markt ligt. Wij zijn ondertussen vooral benieuwd of het zal lukken om dit boek tot een goed einde te brengen. Tot nu toe ging het wel, maar er zal toch een diepere zin, een tragische problematiek, een medemenselijke noot te voorschijn moeten komen wil het bevredigend zijn. Onlangs zagen we voor het eerst van ons leven hoe een ballon werd opgeblazen en het mandje met enkele passagiers vertrok en dit lijkt een aardige gebeurtenis om onze roman mee voort te zetten.
Iwontunwonsi
– ‘k Ben dus bezig met een afronding. Voor zover ik het zie heeft dit boek drie verhaallijnen en wel:
1) Het verhaal van Zwaan en hoe die in Afrika zo rijk is geworden.
2) Het verhaal van de schrijver en de perikelen van een boek schrijven.
3) Over hoe weinig we eigenlijk van Afrika weten.
Uit Wandel: ’s Hertogenbosch 29.1.2019
Maar goed, daar staan we op het Bolwerk waar
eens ook geschiedenis geschreven werd. De gids vertelt
‘Hier stroomt de Dommel, kijk een kanon en het geweld
werd, met in de loop der tijd drie wallen … en daar
aan de overkant een klooster van de Capucijners waar
in het heden Franciscanen …en wat verder bij een bastion
waar Frederik Hendrik de belegering van Den Bosch begon.’
Waarlijk hier langs de stenen muren met daarachter drassig land
en aan de andere kant een klooster, refugie, de stedelijke huizen
Breed onder hoge bomen parkachtig, en verderop de Dommelsluizen
is het niet moeilijk oude tijden voor te stellen. Wij volgen waterkant en buigen naar de binnenkant der oude stad.
En slenteren daar rond en zien teveel om te onthouden;
Kruisbroederkerk en de Dieze en een klein plein of was
het Broederkruiskerk die we zagen? Wat zagen we?
Je las een tekst. Wat stond er daar geschreven? Nog even
en het is weer verdwenen in de vage schemer van herinnering.
Sluijters, Brabants museum
