Zwarte specht

Vogeltroost. 

Vanochtend werd ik zeer bedroefd,
Een sterk gevoel van niksigheid.
Nee, dank u, het gaat goed met mij.
Maar ‘k dacht aan de wereld
en hoe het daarmee is gesteld.

Met alle digitale nieuwigheid, nu ja, ’t heeft voordelen, je ziet
nu bij Coronacrisis hoe de wereld helemaal wordt platgelegd.
En toch gecontroleerd ; De Heer weer opgestaan.
En toch? Waar blijft het menselijk contact?

Toen ging ik wand’len in het bos en zocht met vuur natuur.
Onder een boom gelegen zag ik bloempjes staan en aan
de bomen ontloken katjes al en knoppen van
herlevende natuur. Een voorjaarsmuur, om ’t zo te zeggen.

En verdergaand in ’t bos twee vogelaars.
Met telescopen waar je eventjes van schrok.
Zij wezen op een zwarte specht, vizier gericht op
vogel zeldzaam die ‘k voor het eerst toen zag.

Ik had zijn roffel al gehoord maar dacht
Het is de Bonte. ‘k Liep weer naar de stille stad.
Waar men in isolatie op de doden wacht.
Vandaar misschien ’t gevoel van niksigheid?

Maar toen die specht en kijk hij vliegt
Van beuk naar beuk en weet van niks
Noch niksigheid en dit verblijdt mijn hart.
O vogels zelfs zwart en dan nog de gekleurden.

Foto: Vogelwacht Uden