In de krant van 25.3.’015 staat over een vliegtuigongeluk met een Airbus in de Alpen dat de oorzaak gelegen zou kunnen zijn in een blokkade van de sensoren die de vlieghoek van het toestel meten.
Ach, onderstaande is maar een veronderstelling. Misschien brengen de zwarte dozen de waarheid aan het licht. Maar mensen, hebben wij het nog wel in de hand en daarover gaan onderstaande 5 gedichten natuurlijk.
BLOKKADE VAN SENSOREN
De ‘angle of attack’-meters , windvaantjes buiten aan
het vliegtuig meten de hoek waaronder het toestel vliegt.
Het klinkt als uit een sprookjesboek, de vaantjes van metaal,
zij wapperen in de wind en spreken wonderlijke taal.
Maar nu ging er misschien iets mis, misschien, misschien,
De zwarte doos weet het misschien, we zullen zien.
Ach door de kou vroren zij vast en binnenin de cockpit las
je dat het vliegtuig stijgen bleef, terwijl dat niet zo was.
Toen greep de boordcomputer in en boog het toestel naar benee,
Dat was voor hem okay maar de piloten radeloos
rukten aan hendels maar het veiligheidssysteem zei nee;
Hier doen we niet aan mee en ’t toestel stortte neer.
Nu lieve heer hoor je ons niet beweren, het ging fout
omdat de machine de baas ging spelen, want onthoud
dat zonder een back-up systeem het vliegen onbeheerst
misschien misschien wel minder veilig was; als de
computers fouten maken dan is het wel hun schuld,
maar heb geduld, ze zullen ons nog lessen leren.
DUISTER
‘Fly by wire, die by wire’; vertrouw niet teveel
op de automatische piloot lees ik in Voetnoot;
Je weet wel de column van Grunberg uit de Volkskrant.
Ik zeg het maar, na de crash, dit is uit de derde hand,
Wie heeft de macht? De mens of ’t geen
gevormd is door zijn hand. Wie in het land
regeert? Eerst God, dan Mens, dan de Techniek.
Niets, niemand is perfect; een vliegtuigcrash.
De gek, de dwaas, de zak, ik ben niet erg verbaasd.
Er zijn er steeds meer die te normaal bevonden zijn
en zombies zijn geworden. Dat is de lijn
van onze maatschappij. De dood , door mens, by wire?
Vergeet je niet. En alle meisjes lachen.
Ach drama, we kunnen naar een zwarte doos verwijzen.
Gegevens komen boven, maar van bewijzen
spreek je niet. Een co-piloot, bewust of gek, vloog
zich te pletter en de dood lacht 150-voudig.
Ach, dit is niet eenvoudig, noch menselijke fout,
Noch de techniek, duivel, maar hier gebiedt
een andere, duistere werkelijkheid. Tragiek!
IN NATUUR
Was in een handomdraai bekend, ja beste vent,
Natuurlijk moet er veel gezocht, maar toch…
Het is toch eigenlijk aan het begin bekend?
We leven in een wereld vol subtiel bedrog,
Dus van die vlucht MH17 een scherfje gevonden,
Daar is dan het bewijs. Na maanden is de Buk
Uit Rusland maar dan nog…., en dat gaat nog wel door.
Hoor, hoor en dan de zieke co-piloot, die dood
En ellende zaaide met vlucht 4U 9525 .
Zullen we weten ooit misschien wat hij toen dacht,
In lichte morgen of in de nacht ervoor? Ga door
Met zoeken, licht een tipje van de sluier op.
En hoe lang moet je zoeken naar de lijken,
Van al bekend in de lijst van passagiers?
Vindt je de laatste niet? Toon je niet aan met dna,
Hij is het echt? En waarom hecht familie daar zo aan?
Als ik ooit met een crash verslagen wordt, ooo
laat mij liggen waar mijn einde was. In de natuur,
Waar het ook was, stuur mijn geliefden een bericht.
GEDACHTEN BIJ EEN CRASH
Wealing and dealing; wale and woe, hoe
gaan we er mee om? Met tragedie?
Wij hebben immers geen Grieks pantheon?
Waarin de Goden ’t laatste woord en ongehoord
met ’t mensenlot dan wel, dan niet begaan,
het lot bepalen. Daarom zoeken wij tot
de bodem uit wat we al weten. Luid
maar kort klinkt dan ons medelijden,
ons verdriet. Maar ’t is om niet;
de goden zwijgen.
De goden zijn we zelf geworden.
DEPRESSIVITEIT VAN EEN PILOOT
Gegevens komen los, hij leed aan depressiviteit.
Het lijkt een verklaring voor zijn daad, hij lijdt
en ’t maakt het meer begrijpelijk, maar zelfs…
ja zelfs dan neem je geen 149 mensen in de zee
der afgrond mee. Moreel is er iets mis, met
inleving, liefde, empathie, ja zie daar
bij piloten maar op toe. We tellen veel te veel.
LUCHTWEGENNET
Wat zien we en wat zien we niet?
Een crash lezen we in de krant, maar
daar boven ons hoofd trekt elke dag
en elke nacht veelvuldig zich een spoor.
Wij denken er wel bij te zijn, maar hoor,
Een stip, je weet wel wat je ziet. Jawel,
en toch weet je het niet.
BUBBELWOLK
Ik lees: ‘Ook komt de Wereld Meteorologische Dienst met een aanduiding voor wolken zoals vliegtuigstrepen die door menselijke activiteit zijn ontstaan: ‘ homogenitus’, ofwel ‘door de mens gemaakt.’ Maar werkelijk opwinding ontstaat onder wolkenliefhebbers door het nieuwe erkende woord asperitas, een wolkendek dat eruit ziet alsof je een wild golvende zee van onderaf bekijkt. Onder de krantenkop; ‘Eindelijk erkenning voor bubbelwolk.’ Een woord dat ik trouwens ook niet kende.
