Heel eenvoudig, ’t uitvoeren van wat liggen bleef.
Van 2018 en 2019, daarvan kwam niet veel terecht.
We leven nog, zijn aan die voornemens nog sterk gehecht.
Dus dit jaar dan? Wie weet, maar eerst het schrijven
aan de man gebracht. Uitgeverij, o zoek me op,
o kom bij mij; kijk uit je doppen, wees niet traag.
Zie eindelijk in dit is ’t begin van nieuw geluid,
Een bruid weer in de morgen.
Cocotte kan tesamen met, in één band ingebed
Geheimzinnig Landschap en De Waaierman,
succes beloven, men leest met andere ogen.
Dan volgen Zuid-Amerikaanse verhalen, gevolgd door
De oude heer van Dongen, eenmaal op gang ontstaat
belangstelling voor ’t Langst Gedicht, over de
Wandelingen en over ’t belang van literatuur.
Een leergedicht ja beste buur en ook geschikt voor scholen.
Is er nog meer? Jawel mijnheer, van hoge kwaliteit.
Niet altijd makkelijk, toch ook weer wel. Hier schrijdt men,
‘k zei het al, naar nieuw geluid in stijl, ook in inhoudelijkheid.
Zo komen wij dan bij – misschien het beste boek? – Nigeria.
De avonturen van Zwanikken, mijn vriend de Zwaan.
Hoe het hem verder is vergaan. Na Afrika, in Nederland.
Hier wordt ook ingegaan op moderne problemen, maar
indirect of immanent, je zegt het maar, het zweemt
naar wat moraliteit, maar een roman, dus leent
het niet haar oor naar goedkope taal of kroeglawaai.
Is er nog meer? Jawel mijnheer, men schrijft geen
20 jaren zonder drift of vuur, beklimt geen muur
van werkelijkheid en fantasie achter buro met pen,
met scherm, met vreugde en met leed zonder nog meer.
Mij valt nu in ‘t gedicht over het Koningslied, het scherpe
oog ziet een gedicht over katten, de Russische taf’relen.
Heel veel los spul dat op de website staat.
www.literair-plus.nl die gaat voorlopig door.
Tot aan mijn dood, die nog ver weg, toch nadert.
Het grappigst acht ik de Vergieten; Ik zie alleen nog maar Vergiet,
Ze doen me denken aan Sebastiaan de Spin. Aan Annie M.G. Schmidt.
Stop! Nu ga je toch wel ver. Zo eigenwijs ben je toch niet?
Welnee, maar grappig zijn ze wel. De hoofdpersoon de Blauwe Tuinvergiet.
Dit was voorlopig wel genoeg. Als je het, uitgever, nog niet ziet
dan…
Dit overigens is een gedicht met voornemens voor ‘t nieuwe jaar.
Gezond te blijven en de balans van het geluk te vinden neem ik me voor
en ook te doen wat in de twee jaren hiervoor, zie het begin, bleef liggen.
Dus niks me voor te nemen in de eerste plaats en d’ Amazone te bezoeken.
De stad ingaan, zorgvuldigheid betrachten en wachten op jelui reactie.
Je denkt: ‘ De Amazone, wat een raar idee. Je smelt
daar van de hitte en krijgt malaria of een slangenbeet.
En word je daar gelukkig? Maar je beleeft wel wat.’
We zullen zien waar het pad ons dit jaar brengt.
