WANDELING 8 november 2016
Dit verslaggedicht wordt te lang; we zijn bang
we hebben er de woorden niet meer voor.
Dan maar naar trucs gegrepen; we liepen vaak teloor
op bospaden maar altijd weer vonden we de weg.
Met kaart, met tablet, met de zon en het kompas, het was
telkens een onderonsje en uit de trukendoos verscheen
het antwoord en zo zijn we niet verdwaald.
Nu even een sprong vooruit; ’t is negen november
6 uur 45 in Nederlandse tijd, remember
Een nieuwe president, je zet de televisie aan
Wat is er misgegaan? Het schijnt Trump staat op winst.
Kijk, Florida is rood ; Latino’s in Amerika
hebben meer dan gedacht op Trump gestemd.
Ik denk, Voilá, het democratisch gehalte
neemt met 3e wereld-buitenlanders ook niet toe.
We gaan opnieuw naar bed. Want zijn nog moe
van de wandeling.
De Amerongse berg? De Amerongse berg!
Wel drie maal stonden wij met uitzicht op een heuveltop.
Een berg? Zo langzaam glooiend ?
We liepen langzaam wel omhoog. He, he, die klim zit er weer op.
Maar welke Amerongse berg? De vlakke?
’t Is eigenlijk een dwerg. Ik vrees dat Trump
als president dat ook zal blijken te zijn.
En ’s avonds bij de maaltijd dronken wij met mate wijn.
Wat aten wij daarbij? De meesten Gaasterlander zwijn.
Vermoedelijk met eikels nog gevoed? Ook op het bord
gering wat groenten en het vlees van de muis.
Een zeer fijn stukje vlees, iets wat je meestal thuis
wat minder eet. Daar eerder biefstuk van de haas.
Musculus iliopsoas. Anatomie wordt hier besproken.
We wachten af. Wie wordt de baas in Amerika?
Half acht, de teevee weer even aangezet op CNN,
De swingstates gaan naar Trump, ik ben
nu al overtuigd; hij wordt de nieuwe president en denk
aan woorden op een muur in Amsterdam;
Vier regels (zes?) op de rand der oude Jodenbuurt.
En in mijn kop komt op: ‘Wie voor tirannen zwicht,
Dan verdwijnt het licht’.
Vier jaren lang moet ik verdragen die kop te zien.
En woorden van vernietiging te horen.
En dan in sombere momenten die ruwe hand op rode knop.
Maar ’t lukt me wel misschien het te verduisteren en
moet je luisteren, het niet te horen en me er gewoonweg niet aan
te storen. En denken ; ’t zal m’n tijd wel duren en eigen schuld,
en laat de Atlantikburen maar smoren in hun domme waanzin.
De psychopathetiek gloort aan de horizon. En gisteren begon
de wandeling in Amerongen.
We dalen de Amerongse berg af en komen in ’t gehuchtje Elst,
Waar dachten wij de koffie wacht, maar Hardy’s eetsalon is dicht.
Dus volgen wij, links de rivier, de asfaltweg, een pannenkoekenhuis
opent de vroege deuren. Ver van de wereld is het leven licht!
De tocht begon, is dat nog niet vermeld?
-hier openen wij de trukendoos en gooien tijden door elkaar.-
des morgens in ’t café restaurant hotel Buitenlust. De wanden
vol van oude romantiek, foto’s en teksten, met goede jazzmuziek.
Ik stap opnieuw uit bed, 9 nov. nu, en alhier 9 uur, wij willen zien
hoe daar het verre Westen heeft gestemd.
Wat zie ik? Trump die iedereen bedankt. Dus hij is president.
Maar beste vent; ik zie iets wat me sterk denken doet, gezichten,
rondombom, een sfeer, hoe zij staan, de familie, iets slaafs,
de houdingen, aan wat ik meestal zie in dictatoriale landen
en hoor geluiden van dezelfde soort.
Wel, wel, wel!
Nu zal de wereld beter worden. We zullen zien, het klinkt
naar slogans en naar nieuwe tijden. Het leiden gaat daarmee gepaard.
Wat waren al zijn woorden waard? We zullen zien, wel, wel wel.
Maar goed, de wandeling, die ging de berg op door boomgewemel,
Waardoor wat flarden mist, een grijze lucht, door takstaketsel hemel.
De bladeren immers op de grond en kleuren goud, de hemel blauwt
en geel en rood en ritselend onder de wandelschoenen. Het rouwt
al in het laat seizoen. Maar wij zijn vrolijk en gaan voort en hoort,
’t is stil, geen vogels nu en de natuur bereidt zich op de winter voor.
Dat gaat de hele dag, nu ja, zo’n 17 kilomter door.
De wereld wordt daarbij besproken, de toekomst duister
is nog onbekend. Hoor, hoor misschien hoor je ’t gefluister
van enkele dieren in het bos. Kijk daar het helgroen sterrenmos.
Een brede beukenlaan, een kronkelend paadje, een doorzicht,
Een weide in het bos, een vijver (uit de trukendoos), weer mos,
Kastanjebomen, een kromme eik, wat elzen, essen, weer een bos,
Een rijtje berken, een begraafplaats (uit de trukendoos), een tros
bananen (uit de trukendoos), hier is wat loos en lopen waarheid,
leugen, fictie door elkaar, een sloot met kikkers, nu ja natuur
Een nimf, fata morgana, wensdroom, een wolf of beer, een vuur
en daar slaat al een klok en ’t is één uur; geloof dit alles en je denkt
de leugen wordt te vaak in politicis uitgevent maar hier mag het.
Dat is nu literatuur die alles kan verstouwen.
De foto is uit de Balduino-studio
