O Sinterklaas, wat zou ik graag dichter zijn
aan je Sinterklazenhof, want stel je voor
daar worden miljoenen gedichten door
duizend Zwarte Pieten geschreven.
Die allemaal worden gelezen en stuk voor stuk
geprezen worden. En alles rijmt, is vol geluk.
De Sint die vindt, de Sint bemint, de Sint windt
er geen doekjes om. Kom, kom.
Je deed het goed dit jaar. Ja, ja, maar, maar
de Sint liep over de daken en zag hoe je
je huiswerk maakte en daarom schenkt hij jou
nu dit gebouw van Lego, hij hoopt dat daar
door een architect uit je mag groeien.
Ja in het Sinterklazenhof daar bloeien
de gedichten zonder tal , daar groeien
altijd woorden aan de sinaasappelboom.
Ik droom ervan om dichter eens te zijn
bij Sinterklaas en tussen pepernoot en wijn
verzaligd dichtbij hem te zijn en dan hop hop,
weer een gedicht dat licht de goede mens bezingt.
En dan weer verder , hoor; iets anders
klinkt alweer in ’t Sinterklazendichtershof.
En als ik bof, is het voor mij, met een cadeau erbij.
‘O beste Wim, je hebt je best gedaan
Ga er met www.literair-plus.nl nog tegenaan.
Misschien wordt het in 2019 wel meer gelezen,
het ging wel goed, maar moet nog beter wezen.
Ach, ik zou tussen suikergoed en amandelzoet
alleen maar dichten over liefde en geluk
En over berg en dal en hoe het moet en
vogeltjes die zingen en zich verdringen
in het tuintje op het vogelplatje en zingen
dat het economisch bloeit en groeit.
O Sinterklaas geef mij toch als cadeau dit jaar
een baantje aan je Sinterklazendichtershof.
Ik zet mijn slof naast de verwarming neer
en hoop maar dat je deze keer met zwarte,
okay voor mijn part een gekleurde Piet,
die slof ziet staan. Vergeet ook niet die
grote schoen die naast de voordeur staat.
Bovenstaand fotogedicht is uit dagblad ‘de Gelderlander’