Pijn

Hoe kwetsbaar is de mens. Je merkt het soms. Ik liet een pot hete thee van de aanrecht vallen, wilde de theepot redden, stak mijn voet uit. Dat lukte, maar een beetje heet water kwam op mijn voet en welja, op de enkel, waar links (in dit geval) dat botuitsteeksel zit waarvan ik de naam niet eens ken, verbrand ik me. Dat doet pijn. En toen dacht ik: ‘Stel je voor dat je je hele been verbrand of, en zulke dingen lees je, de helft van je lichaam.’
Er zijn situaties waarin ’t gebeurt in een flits, een korte spanne tijds. Hoe vaak lees je in de krant niet van slachtoffers, van  brandwonden. En tegenwoordig alteveel. Bommen en oorlogsslachtoffers. Hoe onverdragelijk moet dan de pijn zijn. En ook dacht ik: ‘Hoe kwetsbaar is de mens.’

Overigens over pijn wordt geschreven in het verhaal ‘Armoede is pijn’. In de bundel ‘Jaguar eet Toekan’. Dat begint als volgt : ‘Pijn steekt, brandt, kwelt. Pijn legt het moment vast, lijkt nooit op te houden.’ En hoe weinig heb ik me dan nog verbrand.
Maar op dat moment deed het verduiveld pijn.

Foto: De Schreeuw van Edvard Munch