Wat ik al vreesde begint zich nu af te spelen. We schrijven dingen van vandaag de dag op en daarom was het goed om een categorie actualiteiten aan de website toe te voegen. Alhoewel, beheers je toch en gooi al het recent geschrevene niet op de website, de lezers zouden vermoeid worden, en bovendien, deze website is in de eerste plaats bedoeld om het oude ‘zeer’ op de planken te brengen. Het reeds door mij geschrevene. We willen immers op vakantie. Het schrijven een beetje achter ons laten. Genoeg is genoeg! MAAR GOED. Ik lees nu De Pupil van Mulisch en kan het van harte aanbevelen, ook voor de boekenlijst van middelbare scholieren want het is kort en krachtig en leerzaam en prachtig. Laat de Ontdekking van de Hemel maar zitten. Eerlijk gezegd…, maar waarom zou ik eerlijk zijn? Je vraagt het je wel eens af. Maar bij de beschrijving van veel poespas bij de opening van een kabelbaan die de Vesuvius invoert, staat er in De Pupil: ‘Ach, dacht ik wel eens, was alles maar overzichtelijker. Hoewel… waarom eigenlijk?’
Mulisch, een beeldend schrijver!
En momenteel lees ik ‘De belofte van Pisa’, een boek van Mano Bouzakour. Behoort dit nu onder de rubriek aktualiteit of varia? Waar moeten we dit nu onder zetten? Goed geschreven, maar mijlenver van mijn bestaan. Het bevestigt enigszins wat je zo hoort over Marokkanen in Amsterdam, maar allemachtig ; ‘Wat is hier literatuur, wat werkelijkheid?’ Allebei natuurlijk, maar je zou wel eens willen weten, waar de grens tussen deze twee ligt. Is de hier beschreven ‘tussenkultuur’ dominant of niet in Amsterdam? Ach mensen, wat weten we toch weinig? Goeie literatuur met rijke zinnen en, dat wel, veel amoreel gedoe waar ik…. laat maar zitten. Ach, je kunt het lezen als een schelmenroman. Is ’t een realistische roman, stijl Zola? Ook wel misschien. Een goed boek, maar je hoeft er niet van te houden! ’t Moet in ieder geval niet teveel verheerlijkt worden. Een bepaald machogedrag. Soit! En je ziet, de categorieën varia en aktualiteiten lopen zo’n beetje door elkaar heen. En om dat nog even te benadrukken nemen we ook nog maar een stukje uit ‘De belofte van Pisa’ op in varia.
En by the way, deze website wordt gecomponeerd in samenwerking met een deskundige die me aanraadt om de beschrijvingen van boeken – en de actuele ervaring van het lezen toch maar bij varia te zetten. En zo, inhoud en vorm combinerende, ontstaat een mooie website. Okay Dick, maar laat ik er dan bij opmerken dat de actualiteit tegenwoordig in onze mediamaatschappij zo snel weer vervangen wordt dat we er ook het wat langere, laten we zeggen, binnen een half jaar gebeurde, er nog toe rekenen. Tja, het recent gebeurde, maar wat is eigenlijk nog recent? Maar vooral toch ook over het aktuele, want we zijn een kind van deze tijd. Nu ja, varia en actualiteit zullen nog weleens een beetje door elkaar heenlopen. Maar precisie en duidelijkheid is nodig en boekbeschrijvingen horen in varia, alhoewel we Hemingway hier maar in actualiteiten laten staan. Het boekje ‘El hacedor’ van Jorge Luis Borges, dat ik pas geleden las op het terras in de Hatertse vennen en dat me aldaar op diepzinnige gedachten bracht die hoogst actueel zijn, zetten we dan toch maar in varia.
En over plaatjes? Willen we daar nog iets over zeggen in deze eerste aflevering van
Literair-plus? Welzeker.
Die komen overal vandaan en doemen op de meest onverwachte momenten op. Heb je bij voorbeeld iets over een bruggetje geschreven, dan zie je ineens de plaatjes van bruggetjes om je heen. De wereld is immers vol beelden.
Alleen over schoonmaken, waarover we het in het boek ‘De oude heer Van Dongen’ uitgebreid hebben, daar zagen we weinig beelden van. Niet goed gekeken misschien. Toen hebben we zelf maar een foto gemaakt.
Een beeldend plaatje over schoonmaken,
Het moet bestaan, maar kom er maar eens aan.
Een huishoudmagazijn, een winkelkrant,
Waar in het land wordt schoonmaken
vertoond? Misschien loont het ons gewoon
een foto van de huishoudspullen? Dat toont
heel goed wat hier beschreven is.
Het schilderij bij Wandel – in Het langste gedicht – is overigens van Willem Maris die zei, -of was dat zijn broer Jacob? – ‘Ik schilder geen koeien, ik schilder het licht op koeien’.
Vandaag de meest tekenende foto van deze eeuw gezien, al kun je dat natuurlijk nooit zeggen en is de eeuw pas begonnen.
Een zeer bijzondere foto in ieder geval die allemachtig veel uitdrukt en dat vonden ze bij de Volkskrant blijkbaar ook want hij staat levensgroot met een veronderstellende tekst op de pagina van de Aarsman Collectie. Bij Confucius, je zou er een boek over kunnen schrijven. Naam; ‘ De snelle ontwikkeling van China.’ Of een toneelstuk met de naam; ‘Drama in drie bedrijven’ Een gedicht; met de beginregels;
’Alleen gebleven peinsde ik
Over de goede oude tijd.
Het lijdt geen twijfel,
Alles gaat voorbij.’
