Zware gevechten bij Soledar, bij Bachmoet.
Al wekenlang. Vandaag bericht, een filmpje
van een aanval aan het front, een peloton
Russen sneuvelt in het hellevuur.
Bloed, blinde razernij, de pijn.
Ze zijn pionnen in een duister spel.
Als mieren in een flits verdwenen.
Uit dorp en stad gewist. Uit de
gevangenis gevist. De Wagnertroep.
Foto: Time nos. 1-2 j.2023
Van Bertolt Brecht, drie strofes uit een Oorlogsvers.
‘Legende van de dode soldaat’
Toen d’oorlog in het vierde jaar
geen uitzicht op de vrede bood,
zei de soldaat ‘’Nu is het klaar.’
en stierf de heldendood.’
De keizer zei ‘’Dat geeft geen pas,
Dat men die soldaat versloeg.”
Dat zijn soldaat gestoven was,
het scheen hem nog te vroeg.
Waarna de soldaat weer uit de dood wordt opgewekt zodat het lijk verder kan vechten.
Ze geven hem een stevige neut
In zijn half vergane lijf
En hingen twee zusters aan zijn arm
En zijn halfontklede wijf.
En ‘s avonds laat een document humain van Marioepoel.
De hele stad ligt plat, afgrijselijke verhalen, laat Russen
nu hun graf in dalen. Onmenselijk gezicht, kind dood.
Zo neem je ’t vers weer op dat je vergeten wil.
Met zwakke woorden kun je niet beschrijven
Wat er gebeurt en verder gaat en vraagt om
tanks en om de hoek de A-bom die ons niet verlaat.
Nooit meer en ook de temperatuur die langzaam stijgt.
Zo kwam je toch weer op het oorlogsveld. O nieuws,
soms teken je en licht het ware tipje van de sluier op.
Laat dit het einde zijn van onze hartekreet. EEN VERS,
waar de atoombom op de rand tussen de letters staat.
De doomsdayklok slaat wel heel dicht bij het eind te tikken.
Een waarschuwing bij Amis. Goethes Erlkönig zingt Sei ruhig,
bleibe ruhig, mein Kind, je kunt niet leven met de bom.
Dit is een lelijk vers, zing het langs alle deuren.
De Oorlog is onzinnig, er zijn vandaag de dag
Veel andere problemen, de wereld is van slag.
En bovendien heb je iets anders aan je kop.
B.v. je krediet raakt op of je bent over de kat gevallen.
Denk over de atoombom na. Weldra misschien;
Maar niet te lang en bang worden heeft weinig zin.
Leef nu maar happy , begin niet te miezemuizen.
Besef alleen, atoombom neen. O LUIPAARD, grijp de vijand bij de strot.
Uit; De introductie van Einstein’s Monsters van Martin Amis: ‘Now, in 1987, thirty-eight years later, I still don’t know what to do about nuclear weapons. And neither does anybody else. ………… Nuclear war is hard to imagine, but so is nuclear disarmament, does one?’ In ieder geval, lijkt mij, is iedere wereldleider die ermee dreigt volkomen ongeschikt voor zijn functie. Vul de naam van zo’n dwarrelkop maar in.
