XXXV
Eventjes terug, Zie hem daar schrijden over ’t breed tapijt.
Was hij maar uitgegleden. De hele sfeer in ’t Kremlin
Was zo … zo belachelijk. Daar schrijdt de tiran. Dat kan
niet goed gaan De oorlog is dan ook gekomen. Maar pracht
en macht, en dan die burgerlijkheid. Kijk uit mensen.
Nu dreigt gewenning en langzaam gaan de lichtjes uit.
Men spreekt over de atoombom alsof het mogelijk is.
Dit is… dit is… eigenlijk al waanzin in een munitiekist.
O, was die deur maar dicht gebleven.
Pas op! Voor je ’t weet worden we opgenomen in
’t universum dat verder op ‘t tapijtenpad ligt uitgestrekt.
Zjch rekt en aan de Kremlintouwtjes trekt.
’t Is ongehoord –gestoord – je verwacht het niet.
Het is nog niet gebeurd. Alleen het praten al ….
Het zal wel niet… maar toch…over het… en
Verre van paniek … gelukkig maar, toch
Het Is ongehoord, gestoord: alleen het
dreigen al met de taktiek. Het taktisch atoomwapen;
Zoiets als de Hiroshimabom. Stel je eens voor; hoe …
HOE antwoord je en dan ….Hoe houdt je het van hier…
Van daar? Waar staar je naar en waar verberg je
het frêle bestaan? We gaan weer levenloos
De kosmos in. Die prachtig duidt op het begin,
toen leven nog een droom, niet werkelijk was.
Vandaag in ’t Kremlin weer die deur.
Een toespraak vol historische epiek.
Lyriek? Hier wordt geschiedenis misbruikt.
En niemand lacht, nou ja, kijk al
die verbeten koppen in de zaal.
Geloven ze ’t nou allemaal? Vier
Oekraïense regio’s worden ingelijfd. (De Donbas)
Hier zie je wel ’t is Poetin niet alleen.
Het scheen hier vol veelkoppigheid.
En toch één kop. Let op, let op!
In ’t donker pak, met dikke kop.
Het volk lijdt. De winter komt.
En als je ’t allemaal besomt;
Wat kost het niet!?
FOTO GEDEELTE HEELAL
De afbeelding is opgebouwd met ca. 31 blokjes van 20 bij elkaar opgetelde beeldjes die ieder een minuut zijn belicht. Samen 620 minuten; een lange nacht. Een blokje is de draaiing die de aarde onder de sterren in 20 minuten doormaakt. Ongeveer een graad in vier minuten.
Zo zien we de Melkweg; de Andromedanevel en de Hart- en zielnevel voorbijtrekken. In Grootstal, buurt in Nederland, in de stad N.N. De gebruikte camera was een met koeling en voor lange belichtingen omgebouwde webcam. Gefotografeerd en samengesteld door Erwin Labijt.
Is deze sprong niet al te groot, van oorlog naar
’t heelal? Zei Nietzsche niet:
O mens! Let op!
Wat zegt de diepe middernacht?
‘Ik sliep, ik sliep –
en Goethe in strofe 2 van Erlkönig:
-Siehst, Vater, du den Erlkönig nicht?
Den Erlenkönig mit Kron und Schweif?-
Mein Sohn, es ist ein Nebelstreif.-
Heel-Al
Oneindig God, oneindig het Heelal,
En ’t was al jubeling, maar nu beschouwd.
In cijfers uitgedrukt, lichteeuwen oud,
miljarden zonder tal, oneindige tijd,
een miniem stukje vastgelegd boven de buurt
nog indrukwekkender want werkelijkheid,
pas nu …. geen woorden voor, poëticaal,
hier ligt de eeuwigheid.
Je kent het wel, zo’n 60-jarenbuurt.
Het licht der stad verduistert hemellicht.
Toch toont de melkweg nog haar baan,
Breed is zij een nacht langs de lens gegaan.
Wat kunde en zorgvuldigheid vermag
Dat zie je door de sluier van elektrisch licht
Een stroom van sterren als kristalgedicht.
Wie ooit in streken ver de baan van licht
In stille donkere nacht mocht zien.
Die heeft misschien ook in het lampenlicht
der stad ‘t gezicht van stergeflonker
nog op het netvlies staan. En richt
zijn oog en ziel omhoog. De boog
der melkweg is dichtbij. Hoog en toch niet.
Sta stil, o mens bij dit fotografisch hemellied.
Vergeet jezelf en denk: ’De heer is waarlijk opgestaan.’
De ziel verlies je, ook al geloof je niet. Hier neemt
bewustzijn van een aards bestaan de strijkstok over.
Violen horen in de eeuwigheid hun lied te spelen.
Aarde, jij moederdeel van het heelal.
XXXVI
Nu doet zich het bizarre voor, als Rusland ….
Als Rusland deze oorlog wint en niet verloor.
Op ’t slagveld hebben ze immers gefaald.
Dan was …dan was… dat weet je niet, maar
ons lot wat veiliger want nu… huu paraplu…
wordt meer en meer geweld gebruikt.
d’ Aanstichter is de held in judopak. Lastpak!
duivelspact, duikerspak? Kortom Zak!
De leugenaar pur sang. De bal gehakt.
Met achter zich de dreiging met atomen die …
Nu ja wie met een beetje fantasie;
Is dan niet bang. Toch is het van belang
Dat wij –wij?- dan juist tand en klauwen tonen.
Bizar, belachelijk, teenkrommend, de goden
lachen om onze sterfelijkheid.
In de Hemel waar ik ben geweest zag ik dingen die wie neerdaalt van daarboven noch weet noch kan herzeggen of terugkeren met het streven van ons intellect zich te verdiepen. Erwin leest Dante.