Artikelen in de krant over Van Gogh en Munch. Een tentoonstelling van deze twee schilders in het Van Gogh Museum. Van de laatste hebben we De Schreeuw al in deze website staan. Van Van Gogh ook maar een plaatje opnemen.
Alles vervaagt, maar duidelijk zie ik de drie bootjes op het strand van Sainte Marie de la Mer nog voor me die ooit op mijn kamer hingen. En lang geleden, nadat ik in het Museum Quai dÓrsay de impressionisten al bewonderd had, heel erg mooi, kwam ik in de Van Goghzaal en werd overweldigd door het licht van zijn kleuren. Allemachtig, ik lijk Zwagerman wel. Ondertussen, laten we niet overdrijven, en ik had ook een periode dat ik helemaal niet naar Van Gogh keek.. Het zal wel. O ja, alweer een Van Gogh en welzeker, de man kon goed schilderen.
’t Mooiste van Van Gogh is nog dat hij een algemeen cultuurproduct is. Zijn naam stáát voor schilderijen. Je kunt zeggen ‘een Van Gogh’ en iedereen begrijpt wat je bedoelt. Ons individuele centrum wordt overschreden. We delen iets. Gemeenschappelijke waarden. We overstijgen onszelf. Ons individuele centrum wordt gemeenschappelijk. Martha Nussbaum ziet het individu als een samenstelling van de anderen. Nu ja, begrijpt U? Laten we gastvrij zijn maar hoeveel vluchtelingen kunnen we aan?
Een mening
In de bus kom ik in gesprek met een Nederlandse jongen die 17 jaar is en een Turkse achtergrond heeft. Hij heeft een lassersopleiding en hoopt zijn Turkse dienstplicht ( ik meen 1,5 jaar) te vervullen. Raar hoor, voor een Nederlandse jongen. Als-ie 5.000 Euro betaalt (of was het 2.500?), is hij tot zijn 32ste van de Turkse dienstplicht af en bij 25.000 voor zijn hele leven. ‘Als je rijk bent, heb je het daar in dienst makkelijker’, zegt-ie. Want ik waarschuw hem maar alvast voor de wijze waarop ze daar misschien naar westerse Turken zouden kunnen kijken.(ook maar een vermoeden van mij). Anatolisch platteland ontmoet stedelijke burger uit Nedland. Nu ja, een busverhaal. In de Turkse dienst kan-ie gratis nog een apart lasdiploma halen. Heel mooi, lijkt me. ‘Slap gedoe in Nederland met die dubbele nationaliteit’, breng ik te berde. Maar nu zie ik hem aarzelen. Zijn grootvader in Turkse dienst, zijn vader, en hij wil ook wel. Of vooral zijn vader wil ‘t? Vreemd hoor. En ik zeg: ‘Succes, daar en lassers hebben we nodig.’ Maar ook zeg ik wat voorbarig: ‘Wel, als je kinderen krijgt, dan moeten ze maar voor een nationaliteit kiezen.’ Mijn mening!
Fructose
Ik dacht zo’n beetje te weten wat fructose was. Iets met suiker maar nu zie ik in Van Dale: ‘monosacharide met ketohexosestructuur, in polarimeter linksdraaiend.’
‘k Zocht het op omdat in Generatie A, een boek van Douglas Coupland, staat ‘Een molecuul maïszetmeel is kilometers lang. En in de jaren zeventig kreeg de maïsindustrie de beschikking over een enzym dat die kilometers opknipt in miljarden fructosemoleculen.’ Waardoor je de vetzucht bij de Amerikanen een beetje kunt verklaren. Ook bij ons; voedingsindustrie, sappen, kant-en–klare-maaltijden.
Een enzym is een stof, meestal een eiwit, die de snelheid van bepaalde chemische reacties kan versnellen.
In de hoop u op de hoogte gesteld te hebben voeg ik nog toe het synoniem van fructose; vruchtensuiker. Afgeleid van fructus + osus, hetgeen vol van betekent. Het synoniem van enzym is ferment. Het woord is afgeleid van het Byzantijns-Griekse enramos, hetgeen je vertaalt met gezuurd. Goed, ik begrijp nu meer van de vetzucht terwijl ik er tegelijkertijd minder van begrijp. Wel let ik iets meer op mijn eten. ‘Doe wat Tom Poes’, zegt heer Bommel. Nu ja, begrijp je? Laten we goed eten maar hoeveel koolhydraten kunnen we aan?
