Gekleurde fiets, rood, groen, zwart (kleuren van NEC) voor ’t raam,
schilders rondom het huis, een opknapbeurt en maan-
dag ook nog terwijl het lente is en groen ontspruit,
maar in de krant daar luidt alweer een noodklok.
Een gasaanval en beelden op teevee en nee.
dat kan niet ongewroken blijven, je voelt mee
met Donald Trump die verontwaardigd is maar hee,
‘t is Donald Trump en niet mijn politieke vriend.
Je vraagt je af, zijn er niet weinig vogels deze lente
in de tuin? En aan de andere kant wordt in Amerika,
het verre vlinderland van Prikkebeen, niet alteveel
door vijanden van Trump geschreeuwd; ga heen!
Ja als…, maar wat is als, als ’t gaat om porno-erotiek
en om kontakten en zeker dat is serieus, maar
daar mengen zich veel zaken die duister wiek-
na wiekslag kunnen leiden tot verziekte situaties.
De wereld wordt gevormd door belachelijke sensaties.
Niets Nieuws
Nou beste buur, het is gewoon natuur.
Kijk maar eens op teevee. Die neemt je mee
Naar Veluwe en bronstige hertgevechten.
Okay, maar al dat dreigen, is dat nog normaal
op deze schaal? Okay ik weet dat voortplanting
in de natuur ’t gevecht veronderstelt. Geweld
van mannetjes en ’t is bedoeld om ‘t ras, de soort,
-Je hebt van Darwin toch gehoord?- te onderhouden.
Maar beste buur, met zoveel Tomahawk en Cruise,
het laatste uur, dat kan toch geen bedoeling zijn ?
Ah! Dat is fijn, je bent het daarmee eens. Je hoort
zoveel en ’t valt wel mee, maar toch hoor je een doods-
/klok luiden.
Het speelt in Syrië en kijk, de Russen doen ook mee.
Er liggen daar aan zee raketten, S-400’ts, ’t schijnt
ze zijn in staat, jawel buurman, het ondermijnt …………. .
Wat zeg je nu, een paraplu? En ’t is ver weg, maar buur.
Ons laatste uur ligt in een flitsmoment. Atoom? Vuur vlam?
De mensen willen slechts belegde boterham?
Eerst was er Satan, toen religie, nu energie in hulzen.
Met pulsen. Op een knop gedrukt en boemmmm,
Kladeradatsch, we waren ver gekomen.
Dichterlijke analyse
14 april 2018
Wij schrijven ’t liefst heet van de naald.
Wat voorbereid werd deze week is nu gedaan.
Reactie van Amerika, beperkt maar een signaal.
De commentaren vliegen heen en weer, en
deze keer lijkt het me adequaat.
Die twee herten burlend op het plaatje,
zei de dichter, blijven een gevaar, maar daar
kan nu een beetje rust in komen.
Ongelijke gelijkwaardigheid. Duidelijkheid,
wat ieder zo vermag op ‘t Darwinistisch veld.
De zaken even laten zien en opgeteld.
De grenzen opgezocht. Ik kocht vandaag
Nog groenten in de stad, dat was gewoon.
’t Gaat dikwijls om de toon en ook in dit gedicht,
wordt daarmee niet de hand gelicht.
De oorlog daar in Syriê gaat rustig door.
Dat is een schande in een vernietigd land.
Tja wat er komt, maar nooit, verdedig niet
wat je voor ogen ziet; en vrees de toekomst niet.
Een symbolische raketaanval
16 april 2018
Een foto in de Volkskrant, we nemen aan geen fake,
AP, BROKSTUKKEN, raketaanval, we staan na deze week
eventjes bij Damascus stil. Alsof je naar een film keek.
Symbolisch, we halen adem opgelucht, een zucht
ging door de wereld heen en tonnen commentaar.
Geen doden en waren het er tien, een Rus daarbij
Is dan zo’n aanval niet symbolisch? Tóch misschien?
O taal en werkelijkheid, je schijt er somtijds op.
Ook nog vandaag veel nieuws van PSV, LANDSKAMPIOEN.
