Nu even ernst, lezers en wandelaars, het einde nadert van coronatijd.
Je bent nu 82, het lichaam slijt, iets wordt geconstateerd.
Gaan we weer gauw op pad? Maar eind april, nog even stil?
Voordat het volle leven weer ontluikt en erop uit
Met ferme pas? A. stelt iets voor. Je hebt wat pijn;
Wat kan dat zijn? Wat heet voorzichtigheid? De tijd
Komt toch wel dat …. Verdomme! Je las een boek* waarin
De eerst zin is godverdegodverdegodver, de laatste** ook.
Maar nu verjagen wij dat spook en gaan weer wandelen.
*Mario Vargas Llosa; Wie heeft Palomino Molero vermoord?
‘Godverdegodver,’ stotterde Lituma terwijl hij de neiging voelde om te braken. ‘Ze hebben je mooi toegetakeld, Dunne.’
**‘Godverdegodver,’ filosofeerde de guardia.
Om ’t droevige te zien en toch te lachen
We naderen het einde van de covidtijd
Nam ik ter hand Zwaarmoedige Verhalen
Van Heere Heeresma, hoe wrang, je schreit
en toch bizar moet je wel lachen; bij de C.V. .
Hij neemt je mee; Gedenk hem!* Voor bij …..
O was de covidtijd nu maar voorbij, maar ’t lijkt
of zij zich uitstrekt. Telkens weer, en iedere keer,
En dan opnieuw, en nog een keer, welja, het blijkt
gevaarlijk, eerst voor oud, nu in het dichte woud
wordt menig jong’ling ook bedreigd. De ene wordt gered,
komt nog in ’t ziekhuisbed, de ander net te laat, staat
niet meer op; mutaties komen op, ’t kan erger
maar eenmaal op de weg, lopen we door. Hoor,
hoe de dood ter kerke gaat. Daar slaat het dan,
1 mei, we zijn weer vrij. De beuk erin.
* Zwaarmoedige verhalen voor bij de centrale verwarming
Opgedragen aan Pietje Wassenaar die ten gevolge ener slechte opvoeding tot armoede was vervallen en van alles ontbloot. Eindelijk bracht men hem op een kruiwagen naar het armhuis om aldaar ter verpleging te worden opgenomen.
Doch hij stierf rees voor hij over de drempel was en werd die nacht nog zonder naasten begraven in een stuk braakliggend land bezijden de abdij die nu ook verdwenen is. Gedenk hem.
